W czwartek 10 maja w naszej parafii gościł ks. Tomasz Peta arcybiskup Astany z Kazachstanu. Odprawił msze św. o godz. 18.00 dla swoich krewnych mieszkających w naszej parafii.

Abp Tomasz Peta, ur. 20 sierpnia 1951 r. w Inowrocławiu. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1976 r. w Gnieźnie. Od 1990 do 1999 r. pracował jako proboszcz w Oziornoje na północy Kazachstanu (Sanktuarium Królowej Pokoju). 06 sierpnia 1999 r. został Administatorem Apostolskim w stolicy Kazachstanu w Astanie. 19 marca 2001 r. otrzymał święcenia biskupie z rąk Ojca Św. w bazylice św. Piotra w Rzymie. 

 Obchodzimy dziś uroczystość św. Stanisława, biskupa, męczennika, głównego patrona Polski. W pierwszym czytaniu z Dziejów Apostolskich, św. Paweł przypomina nam kim ma być biskup. Podkreśla najpierw, że jest on ustanowiony przez Ducha Świętego, aby kierował Kosciołem za który Jezus przelał swą krew. Wybrany z ludu, ma strzec powierzonych sobie owieczek, ma kierować Kosciołem Chrystusa bronić go, jak mówi św. Paweł, przed <drapieżnymi wilkami>, które będą próbowały rozproszyć, zdzisiątkować stado. Ma on także być czujnym i rozważnym, gdyż nie zabraknie ludzi przewrotnych nawet <spośród was samych> – jak mówi św Paweł. Nie zabraknie nowych pogladów, opini i nauk, które zdobędą sobie zwolenników promując swój styl życia, myślenia i postepowania. Biskup ma czuwać, aby nikt i żadna nowa nauka poza tą przekazaną przez Chrystusa, nie odłączyła wiernych od miłości Chrystusa (por. Rz 8,31-39) ani nie zachwiała relacji z Nim. Biskup jest odpowiedzialny za powierzone sobie stado, ma je umacniać, strzec, prowadzić, kierowac...

 Spowiedź dzieci pierwszokomunijnych

Spowiedź św. w sobotę 12 maja

I grupa od godz. 9:00

II grupa od godz. 10:00

W tym samym czasie spowiedź św. dla rodziców i rodziny dzieci.

"Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity (...)"

Wielu dobrych chrześcijan żyje niezdrową presją „owocowania”. Jeśli moja modlitwa nie przynosi realnych i wymiernych owoców to znaczy, że jest złym chrześcijaninem. Często w tym momencie następuje załamanie; nie nawróciłem tysięcy ludzi więc jestem bezużyteczny. Nie o takie owocowanie chodzi. Wprawdzie dzieło Ewangelizacji jest bardzo ważne, jednak pierwszym jest moje nawrócenie, czyli moje nieustanne powracanie do zawsze otwartego Serca Ojca. Słowo uczy nas: „Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie” (Ga5,22-23). Musimy pamiętać, że owocowanie potrzebuje czasu, a co za tym idzie cierpliwości. Zanim będziemy owocować, potrzebujemy być oczyszczeni. Nawracanie się to PROCES, i jak każdy proces - TRWA.