Ks. Piotr Odziemczyk, Katecheza XII / 2017: Ewangelizacja w zderzeniu z programową antyewangelizacją,
opartą na negacji Boga i relatywizacja wartości (streszczenie).
Króluj nam Chryste! - ks. Roman
I. Z życia wzięte, czyli przygotowując się do świąt Bożego Narodzenia:
Już od kilku lat pojawiają się więc na świecie pomysły, by pod pretekstem tolerancji (dla wszystkich oprócz chrześcijan) wyrugować Boże Narodzenie z przestrzeni publicznej... Władze szkolne w New Jersey zabroniły uczniom śpiewania kolęd i innych religijnych pieśni na tradycyjnych bożonarodzeniowych (!) koncertach szkolnych... W naszych czasach już nawet świecka wersja Świętego Mikołaja – gruby brodacz w czerwonym stroju – przestaje być „poprawny politycznie”. Przedszkole w australijskiej miejscowości Greenvale już go nie zaprasza... Według pedagogów św. Mikołaj, choinka i kolędy utrudniają integrację dzieci z różnych grup religijnych i etnicznych... W roku 2013 od narodzenia Chrystusa (!) w belgijskich szkołach obszaru francuskojęzycznego zakazano używania takich określeń, jak: Boże Narodzenie, Wielkanoc, Wszystkich Świętych, a nawet karnawał – bo kojarzą się z chrześcijaństwem. Zastąpią je odpowiednio: „wakacje zimowe”, „wakacje wiosenne”, „ferie jesienne” i „ferie dla rozrywki” (Michał Nieniewski, Nie było miejsca dla Ciebie... w przestrzeni publicznej [dostęp: 25.11.2017]. Dostępny w Internecie: http://prasa.wiara.pl/doc/1901581.Nie-bylo-miejsca-dla-Ciebie-w-przestrzeni-publicznej).
II. Programowa antyewangelizacja, czyli zagrożenia, które czyhają na Ewangelię:
 Relatywizacja rzeczywistości, czyli wszystko wydaje się jednakowe, a człowiek sam decyduje o tym, co jest słuszne, a co nie, co jest grzechem, a co nie. Cytat: „To nieprawda, że kto nie wierzy w Boga, nie wierzy w nic, ponieważ on zaczyna wierzyć we wszystko” (Gilbert Keith Chesterton). W dzisiejszych czasach bardziej niż kiedykolwiek w przeszłości szuka się odpowiedzi na egzystencjalne pytania we wróżbach, sennikach, u mędrców, jasnowidzów i innych podobnej maści „mędrców”. Człowiek już nie wie, co jest prawdą, a co kłamstwem; co białe, a co czarne.
 Negacja istnienia Boga w ogóle, nie mówienie o Nim, wymazywanie Go z przestrzeni publicznej, czego jesteśmy świadkami w „chrześcijańskiej” Europie. Jan Paweł II mówił: europejska kultura sprawia wrażenie milczącej apostazji człowieka sytego, który żyje tak, jakby Bóg nie istniał.
 Dechrystianizacja Europy, niezrozumienie (przeinaczenie) wartości europejskich. Za niedługo „chrześcijaństwo” w Europie może być pisane nie tylko w cudzysłowie, lecz w nawiasie, przypisie, odwołaniu, aż przestanie być w ogóle pisane. Głośna debata nad odwołaniem się w Preambule Konstytucji Europejskiej do korzeni chrześcijańskich nic nie przyniosła. Odwołania się do niej brak. Co stoi u podstaw Unii Europejskiej? Chrześcijaństwo. Co stoi u podstaw Europy? Chrześcijaństwo. Dziś wydaje się jednak, że już nic nie stoi u podstaw Europy, lecz wszystko leży... Ktoś powiedział: „kłamstwo wielokrotnie powtarzane staje się prawdą”.
 Przeprogramowanie pojęcia człowieka, który oceniany jest na podstawie tego, co posiada (materializm), nie tego, kim jest. Człowiek na nowo określa swoją seksualność. Nie zamyka się w naturalnym określeniu męskości i kobiecości, mężczyzny i kobiety. „Popularny” i bagatelizowany ostatnio gender, jak i szeroko rozumiany ruch feministyczny przewracają programowo świat do góry nogami. Programowo człowiek odrzuca Boga jako swego stwórcę – kreatora.
 Nieedukowanie przyszłych pokoleń. W zagadnieniu edukacji przyszłych pokoleń próbuje się zerwać z przeszłością, a zwłaszcza z wychowaniem rodzinnym i religijnym. Walczy się z religią w szkole publicznej, a próby zastąpienia jej etyką lub wychowaniem seksualnym, nie mają nic wspólnego z etyką chrześcijańską. Bywa też pokusa zastąpienia wychowania w domu, przez szkołę.
 Wyrzucenie tego, co święte, z przestrzeni publicznej. Są osoby, które uważają, że Kościół „miesza się” we wszystko, i nie chcą, by Kościół był znakiem sprzeciwu w istotnych sprawach. Winien być otwarty na wszystkich, łagodny i dialogujący ze wszystkimi. Jednak Kościół to nie tylko instytucja dobroczynna, to nie tylko Caritas, lecz faktyczny znak sprzeciwu w najważniejszych i kluczowych kwestiach, które targają dzisiejszym zglobalizowanym światem.
 Redefinicja pojęcia rodziny. Próbuje się przedefiniować pojęcie rodziny, gdzie model ojciec, matka i potomstwo chce się zastąpić modelem: rodzic 1 i rodzic 2, przy czym mogą to być dwaj ojcowie i dwie matki. Rodzi to wiele niebezpieczeństw wpływających na potomstwo, rodzinę i społeczeństwo.
 Przeciwstawienie państwa Kościołowi. Programowa antyewangelizacja narusza wypracowaną przez wieki zdrową współpracę pomiędzy państwem a Kościołem. Opiera się ona na zasadzie laickości, która jednak według Benedykta XVI powinna oznaczać tylko i wyłącznie zdrowy rozdział poszczególnych władz: duchowej i świeckiej, które nie pozostają między sobą w opozycji. Nie może ona jednakże prowadzić do tego, że Kościół zostanie wykluczony z udziału w życiu społeczeństwa.
III. Wnioski i nasze zadania. Członkowie Akcji Katolickiej:
➢ Trzeba dawać świadectwo przede wszystkim swoim życiem, być autentycznym świadkiem Chrystusa.
➢ Wypowiadać się w sposób klarowny i jednoznaczny. By coś głosić, trzeba być o treści tego przekazu przekonanym.
➢ Ojciec święty Franciszek, mówiąc o głoszeniu Ewangelii, adresuje ją przede wszystkim do ubogich! Nie brylować na salonach (choć i tam trzeba głosić Ewangelię), lecz zacząć od tych ostatnich, głosząc im Ewangelię miłosierdzia.
➢ Kto chce zmagać się z antyewangelizacją, wezwany jest do osobistej modlitwy. Obrazowo: bez benzyny daleko nie zajedziesz. Benzyną jest modlitwa. Pamiętajmy, że początek odchodzenia od Kościoła to atrofia modlitwy – jej zanik i nieobecność w życiu.