Pokój i Dobro!                                                                                                         29.04.2013

„Zmartwychwstały Panie, który pozostawiłeś Kościołowi dar pokoju; uczyń nas świadkami

tego daru, abyśmy działali w prawdzie pośród cierpień jakie ranią narody Ziemi Świętej i Syrii”. Od

września ubiegłego roku bracia franciszkanie z Kustodii Ziemi Świętej włączają powyższą

modlitwę w brewiarzowe wezwania jutrzni oraz nieszporów. W intencji mieszkańców Syrii oraz o

pokój dla tego narodu od dwóch lat doświadczanego bratobójczą wojną modlą się chrześcijanie w

Ziemi Świętej i na całym świecie.

Od marca 2011 roku sąsiadująca z Izraelem Syria jest dotknięta coraz bardziej okrutną wojną.

Według źródeł ONZ-tu liczba zabitych przekroczyła już 70 tysięcy. Syryjskie Obserwatorium Praw

Człowieka z siedzibą w Londynie mówi nawet o 120 tysiącach. Wiadomości jakie docierające do

nas przez środki masowego przekazu oraz dzięki bezpośrednim relacjom braci franciszkanów z

Kustodii Ziemi Świętej, której misja obejmuje również terytorium Syrii, są bardzo dramatyczne.

Podchodząc do zaistniałej sytuacji z realizmem chrześcijańskim o. Kustosz powiedział, że

„jedynym ratunkiem jest oddanie się w ręce Ojca wszelkiego miłosierdzia”. Uznając ludzką

bezsilność wobec fali przemocy, która nie oszczędza nikogo franciszkanie wzywają do gorącej

modlitwy za „umiłowanych braci z Syrii przeżywających dramat wojny” oraz w intencji

sprawujących władzę, aby stanęli w po stronie pojednania, sprawiedliwości i godności człowieka.

Kustodia Ziemi Świętej prowadzi w Syrii 9 placówek, w których aktualnie pracuje 17

zakonników. Trzy klasztory znajdują się w Damaszku a pozostałe 6 w północnej części, na

pograniczu z Turcją, w Aleppo, Latakia oraz 3 małych chrześcijańskich wioskach. W Damaszku

franciszkanie opiekują się grotą Ananiasza i sanktuarium św. Pawła. Kustodia Ziemi Świętej

prowadzi 7 parafii, które są jednymi ośrodkami duszpasterskimi wspólnoty katolickiej. Do 15

kwietnia br. biskupem lokalnego Kościoła w Syrii był o. Giuseppe Nazzaro, ex kustosz Ziemi

Świętej. Po przyjęciu przez Stolicę Apostolską jego rezygnacji ze względu na osiągnięty wiek

emerytalny oraz problemy zdrowotne administratorem apostolskim został mianowany o. George

Abou-Khazen, pełniący posługę gwardiana i proboszcza w Aleppo.

Do czasu wojny domowej chrześcijaństwo stanowiło 5% ponad 20 milionowej ludności

tworząc bardzo znaczącą grupę społeczną. Syryjscy chrześcijanie to przede wszystkim prawosławni

różnej przynależności, ale nie brak także katolików zarówno obrządku łacińskiego jak i

wschodnich. Jak w wielu krajach o większości muzułmańskiej, także w Syrii nie brakowało

problemów, ale sytuacja lokalnych Kościołów była na ogół uznawana za dobrą. Jako przykład

można podać fakt, że kościoły oraz istniejące przy nich klasztory czy domy parafialne były

zwolnione z opłat za prąd i wodę. Z tolerancyjnym respektem spotykał się również habit czy inny

strój osób duchownych. Jeśli możemy powiedzieć, że w Syrii była respektowana wolność sumienia

i religijnej przynależności, to nie można było tego samego stwierdzić w odniesieniu do aspektu

społecznego i politycznego tego kraju, od 50 lat rządzonego przez kolejnych dyktatorskich

prezydentów.

Dwuletni konflikt zbrojny zniszczył nie tylko infrastrukturę tego wielkiego państwa lecz

przede wszystkim fundament narodowej koegzystencji wśród islamskich odłamów sunnitów,

szyitów oraz alawitów, z którego wywodzi się rządząca od 1963 roku partia Baas. W syryjskiej

wojnie domowej najbardziej dotknięta konfliktem jest chrześcijańska wspólnota. Jak informuje o.

Pierbattista, chrześcijańskie wioski położone w dolinie rzeki Orontes są prawie całkowicie

wyludnione. „Z 4 tysięcznej miejscowości Ghassanieh – przekazuje w komunikacie proboszcz o.

Filippo Mistrih – pozostało kilkanaście osób. Opuszczone domy zajęli rebelianci i ich rodziny”.

Chrześcijanie z miejscowości objętych zaciętymi walkami pomiędzy armią a rebeliantami

przenieśli się do bardziej bezpiecznych regionów Syrii lub uciekli zagranicę. Według statystyk

ONZ-tu liczba uchodźców z Syrii przekroczyła już milion czterysta tysięcy. Najwięcej uchodźców

przyjęła Jordania oraz Turcja.

Sytuacja franciszkanów jest równie dramatyczna jak pozostałych mieszkańców. Z relacji o.

Hanny Jalloufa, proboszcza w Knayeh, przesłanej 19 kwietnia dowiadujemy się że na klasztor

spadły pociski moździerzowe. „W klasztorze okna są bez szyb, uszkodzony jest dach i woda

przenika wszędzie, ludzie żyją w strachu. Siły rządowe, pod pretekstem pozbycia się stacjonującego

w wiosce oddziału rebeliantów bombardują na oślep... Sytuacja w Knayeh jest dramatyczna” –

pisze zaniepokojony współbrat. Nie mniej tragiczna jest sytuacja w mieście Aleppo, skąd docierają

bardzo smutne wiadomości. Wiele chrześcijańskich rodzin musiało opuścić własne domy z powodu

trwających walk w ich dzielnicach. W mieście brakuje żywności, wody, prądu oraz lekarstw. O.

George Abou-Khazen, proboszcz parafii św. Franciszka i aktualny administrator apostolski daje

jednak bardzo pozytywne świadectwo. Pisze: „my bracia czujemy się dobrze i staramy się jak

najlepiej wykonywać powierzoną nam misję bycia znakiem nadziei dla wiernych, którzy boją się i

chcą uciekać”.

Syria potrzebuje modlitwy i materialnej pomocy. Nie zapominajmy o naszych braciach na

Bliskim Wschodzie. Dziękujemy za każdy gest solidarności z cierpiącym narodem Syrii.

J. Kraj OFM
Jerusalem - Israel